- Katılım
- 4 Şub 2022
- Mesajlar
- 8,806
- Beğeni
- 12,360
MS 41'de, Roma imparatorunun yeminli koruyucuları olan Praetorian muhafızlarından oluşan bir grup imparator Claudius'un yeğeni Roma imparatoru Caligula'ya suikast düzenledi ve imparatorluk sarayında karısını ve çocuğunu vahşice öldürdü. Kargaşayı duyan Claudius korkmuş ve canını kurtarmak için kaçmış olsada Praetorian muhafızları onu yakalamıştır. Onu öldürmek yerine Roma'nın yeni imparatoru olarak selamlamışlardır. Claudius'un sakatlıkları, kolayca manipüle edilebileceği izlenimini vermiş olabilir, ancak iktidara geldiğinde, daha önce inanıldığından daha zeki olduğunu göstermiştir. İmparator Claudius'a ait detaylı antik sikke görselleri için Tıklayınız.
Sikke ön yüzde imparator Claudius büstü. Soldan sağa TI CLAVD CAESAR AVG P M TR P IIII - Tiberius Claudius Caesar Augustus, Pontifex Maximus, Tribunicia Potestate Quarta: Tiberius Claudius, Sezar, İmparator, Başrahip, Dördüncü Kez Tribünlük Yetkisi lejantı. Sikke arka yüzde Pax-Nemesis caduceus tutuyor önündeki yılanı gösteriyor. Soldan sağa PACI AVGVSTAE - Paci Augustae: Saygıdeğer Barışa lejantı.
Roma mitolojisinde Tanrıça Nemesis'e Pax [Barış]-Nemesis olarak tapınılmıştır. Romalılar zaman zaman Nemesis'e Invidia adını vermişler ve onu sadece kibirli övünmelerin uyandırdığı kıskanç öfkenin tanrıçası olarak değil, aynı zamanda genel olarak kıskançlığın tanrıçası olarak da tanımlamışlardır. Nemesis [ΝΕΜΕΣΙΣ], yasaya duyulan ahlaki saygının, suç teşkil edecek bir eylemde bulunma korkusunun ve dolayısıyla vicdanın kişileştirilmiş halidir ve bu nedenle Aidos, yani Utanç ile birlikte anılır [ΗΣΙΟΔΟΣ,Theog. 223].
Adı dağıtan veya dağıtır anlamına gelen Nemesis [ΝΕΜΕΣΙΣ], Tanrıça Tykhe'nin [Tyche-Talih] aşırı iyiliklerini kontrol eden biri olarak, intikamcı veya cezalandırıcı bir tanrısallık olarak görülüyordu. Mutluluk ve mutsuzluk onun tarafından ölçülüyordu, mutluluğun çok sık veya çok aşırı olmamasına dikkat ediliyordu. Eğer bu olursa, Nemesis kayıplara ve acıya yol açabiliyordu. Kelime olarak Nemesis'in subjektif değil objektif bir değeri vardır. Onu kullanan makamı ifade eder. Mecazi anlamda Nemesis derken ilahi yargı kastedilir. Nemesis bazen Ichnaeos, bazen Adrasteia veya Rhamnusia olarak da tanımlanır. Nemesis [ΝΕΜΕΣΙΣ], yasaya duyulan ahlaki saygının, suç teşkil edecek bir eylemde bulunma korkusunun ve dolayısıyla vicdanın kişileştirilmiş halidir ve bu nedenle Aidos, yani Utanç ile birlikte anılır [ΗΣΙΟΔΟΣ,Theog. 223].
Sikke ön yüzde imparator Claudius büstü. Soldan sağa TI CLAVD CAESAR AVG P M TR P IIII - Tiberius Claudius Caesar Augustus, Pontifex Maximus, Tribunicia Potestate Quarta: Tiberius Claudius, Sezar, İmparator, Başrahip, Dördüncü Kez Tribünlük Yetkisi lejantı. Sikke arka yüzde Pax-Nemesis caduceus tutuyor önündeki yılanı gösteriyor. Soldan sağa PACI AVGVSTAE - Paci Augustae: Saygıdeğer Barışa lejantı.
Roma mitolojisinde Tanrıça Nemesis'e Pax [Barış]-Nemesis olarak tapınılmıştır. Romalılar zaman zaman Nemesis'e Invidia adını vermişler ve onu sadece kibirli övünmelerin uyandırdığı kıskanç öfkenin tanrıçası olarak değil, aynı zamanda genel olarak kıskançlığın tanrıçası olarak da tanımlamışlardır. Nemesis [ΝΕΜΕΣΙΣ], yasaya duyulan ahlaki saygının, suç teşkil edecek bir eylemde bulunma korkusunun ve dolayısıyla vicdanın kişileştirilmiş halidir ve bu nedenle Aidos, yani Utanç ile birlikte anılır [ΗΣΙΟΔΟΣ,Theog. 223].
Adı dağıtan veya dağıtır anlamına gelen Nemesis [ΝΕΜΕΣΙΣ], Tanrıça Tykhe'nin [Tyche-Talih] aşırı iyiliklerini kontrol eden biri olarak, intikamcı veya cezalandırıcı bir tanrısallık olarak görülüyordu. Mutluluk ve mutsuzluk onun tarafından ölçülüyordu, mutluluğun çok sık veya çok aşırı olmamasına dikkat ediliyordu. Eğer bu olursa, Nemesis kayıplara ve acıya yol açabiliyordu. Kelime olarak Nemesis'in subjektif değil objektif bir değeri vardır. Onu kullanan makamı ifade eder. Mecazi anlamda Nemesis derken ilahi yargı kastedilir. Nemesis bazen Ichnaeos, bazen Adrasteia veya Rhamnusia olarak da tanımlanır. Nemesis [ΝΕΜΕΣΙΣ], yasaya duyulan ahlaki saygının, suç teşkil edecek bir eylemde bulunma korkusunun ve dolayısıyla vicdanın kişileştirilmiş halidir ve bu nedenle Aidos, yani Utanç ile birlikte anılır [ΗΣΙΟΔΟΣ,Theog. 223].