Roma İmparatorluğu Galerius Sikkeleri

Galerius Sikkeleri​

Galerius Maximianus | Gaius Galerius Valerius Maximianus​

Galerius'un biçimlendirici yılları hakkında çok az şey bilinmektedir, ancak Romalı yazar Lactantius, Galerius'un Trakya'dan gelen düşük doğumlu bir çoban ve asker olduğunu, olağanüstü cesareti ve hırsının onu hızla Diokletianus'un yakın çevresine yükselttiğini söyler [De Mortibus Persecutorum]. Galerius'un annesi Romula, Tuna Nehri'nin öbür yakasından gelen bir pagan rahibeydi ve bu durum onun Roma'nın eski tanrılarına olan ömür boyu süren saygısını ve Hristiyanlığa olan nefretini körüklemiştir.

Diokletianus imparatorluk kolejini genişletmeye ve diarşiyi Tetrarşiye dönüştürmeye 293 yılında karar verdi. Eş imparatoru Maximian, Britanya'yı kendini Britanya ve Galya İmparatoru ilan eden Carausius'tan geri almaya çalışırken kısa süre önce utanç verici bir yenilgiye uğramıştı. Bu ve diğer aksilikler, Diokletianus'u İmparatorlukta gelişen sayısız askeri ve sivil krizle etkili bir şekilde başa çıkmak istiyorsa daha yetenekli kişileri terfi ettirmesi gerektiği konusunda uyarmıştı. Sonuç olarak, her biri üst düzey augustileri Diokletianus ve Maximian tarafından denetlenecek olan kıdemli askeri rütbelerden Galerius ve Constantius Chlorus [Büyük Konstantin'in babası] olmak üzere iki sezar atanmıştır.

1 Mart MS 293'te Galerius, Doğu'nun Sezar'ı ilan edildi. MS 302/203'te Galerius, Diokletianus'u Hristiyanlığı kökten yok etmek için tam kapsamlı bir çaba olan Büyük Zulüm'ü başlatmaya ikna etmiş ve MS 302/303'te Hristiyanların ibadet için toplanmalarını yasaklayan bir ferman çıkartarak ibadet yerlerinin yıkılmasını emretmiştir. Ayrıca, Hristiyanların öğretmesini ve dinini yaymasını yasaklayarak Hristiyanlığın yayılmasını sınırlamaya çalışmıştır.

MS 305'te Diokletianus tahttan çekildi ve Galerius Doğu'nun Augustus'u [İmparator] olmuştur. Galerius yeni sezarlar olan Severus II ve Maximinus Daza'nın kendisine özel olarak sadık olacağını çoktan ayarlamıştı. Ancak ertesi yıl Constantius I'in ölümü, Tetrarşi [Dörtlü yönetim] sistemini kaosa sürükleyen bir altüst oluş zincirleme tepkisini başlattı ve Galerius, saltanatının geri kalanını umutsuzca düzenin bir benzerini geri getirmeye çalışarak geçirmiştir.

Tarihçi Ammianus Marcellinus, savaşçı Sasani kralı Narseh'in, 295-296 yılları arasında Suriye sınırındaki çeşitli yerleşim yerlerini yağmalayarak Diocletian ve Galerius'u amansızca kışkırttığını belirtir [XXIII.5.11]. Bu, sonunda bir savaş ilanı ve 296'da Carrhae Muharebesi ile sonuçlanmıştır [Crassus'un MÖ 53'teki feci yenilgisiyle karıştırılmamalıdır]. Crassus gibi Galerius da Carrhae'de ezici bir yenilgi aldı, ordusu açık alanda Narseh'in akıcı süvarilerine ve okçularına karşı koyamamıştır. Tarihçi Ammianus ayrıca Galerius ve yenilmiş ordusunun, Antioch'a [Antakya] geri döndüğünü, öfkeli Diokletianus'un Sezar'ını alenen azarladığı ve imparatorluk kervanının önünde şehre geri yürümeye zorladığını söyler [MarcellinusDe Mortibus Persecutorum]. Ancak Galerius'un konumu ve Tetrarşi'yi birleşik bir hükümet olarak gösterme ihtiyacı düşünüldüğünde bu pek olası görünmemektedir.

Galerius, onu korkunç şekilde çirkinleştiren ve sürekli acı içinde bırakan bir zayıflatıcı hastalığın kurbanı oldu. Hristiyanlar bunun Tanrı'nın intikamı olduğunu iddia ettiler ve Galerius da en azından kısmen buna inanmış gibi görünüyor, çünkü MS 311 Mayıs'ında ölmeden sadece beş gün önce Hristiyanlara yapılan zulmün resmen sona ermesini emretmiştir. Bu ferman, Hristiyanların inançlarını açıkça uygulamalarına ve mesajlarını yaymalarına izin verdiği için Kilise tarihinde önemli bir dönüm noktasıdır. Bu ferman daha sonra Hristiyanlığı Roma İmparatorluğu'nun resmi dini yapacak olan Büyük Konstantin tarafından kabul edilecek ve Hristiyanlık Roma İmparatorluğu'nun resmi dini olacaktı.