Çok eski bir efsanevi yaratık olan griffonlar [Grifin veya Grifon], MÖ dördüncü binyıldan itibaren Mısır ve Pers sanatında temsil edilmektedir. Orta Tunç Çağı'ndan [MÖ 1950-1550 civarı] itibaren Suriye, Levant ve Anadolu'da görünmeye başlarlar ve Knossos'taki [Girit] bronz çağ sarayının taht odasındaki MÖ 15. yüzyıl fresklerinde bulunabilirler.
Değerli eşyaları ve hazineleri korumakla yakından ilişkili olan ve bu tür kapasitelerde sıklıkla bir motif olarak kullanılan griffon, aynı zamanda ilahi gücün bir sembolü ve dolayısıyla ilahi olanın bir koruyucusu haline geldi. Yarı aslan ve yarı kartal olan ve bu görkemli hayvanların ikisinin de gücüne ve onuruna sahip olan bu korkutucu yaratıklar, zamanla uçsuz bucaksız kuzey vahşi doğasından güneye Yunan ve Pers topraklarına akan muazzam miktardaki altınla ilişkilendirilmiştir.
Bu görünüşte sonsuz altın kaynağı, Yunanlılar arasında kökeni konusunda büyük bir spekülasyona neden olmuş, mitler ve masallar sonunda Hyperborea [kuzey rüzgarının ötesinde] adını verdikleri bir toprak fikrinde şekil bulmuştur.
Homeros, Pindar, Hesiod ve Strabon bu efsanevi yerden bahseder ve Herodotos bu yer hakkında şöyle yazar: ...Avrupa'nın kuzeyinde açık ara en fazla altın vardır. Bu konuda yine altının nasıl üretildiğini kesin olarak söyleyemem, ancak Arimaspians denen tek gözlü adamların onu grifonlardan çaldığı söylenir. Ancak diğer insanlarla aynı doğaya sahip tek gözlü adamlar olduğuna inanmıyorum. Ancak dünyanın geri kalanını kuşatan ve tamamen çevreleyen en ücra köşelerde, bizim en güzel ve en nadir olduğunu düşündüğümüz şeylerin bulunması muhtemeldir. [The Histories, 3.116].
Hyperborea'nın aslında tek bir yer olarak var olmadığı, daha çok çeşitli gerçek parçalarının ve hayal gücünün bir karışımı olduğu genel olarak kabul edilse de, kuzey altını için olası bir kaynak, Moğolcada Altay adının tam anlamıyla Altın Dağ anlamına geldiği Skythia'daki [günümüzde Kazakistan, Moğolistan, Çin ve Rusya'yı kapsar] Altay Dağları'nda bulunabilir.
Ayrıca dağlardan gelen altın akıntısı bakımından zengin olan ve çok sayıda Protoceratops [dinozor cinsi] fosili barındıran bu bölgenin, Yunan mitolojisindeki grifon korumalı altının nihai kaynağı olabileceği ileri sürülmüştür. Altın yataklarını çevreleyen kumtaşı kaya oluşumları, aşınma yoluyla sürekli olarak bu belirgin gagalı dört ayaklı dinozorların beyaza boyanmış, tamamen eklemli iskeletlerini ortaya çıkarır ve kırmızı tortuya karşı belirgin oldukları için erken dönem sakinleri ve gezginler tarafından fark edilmiş olmalılar.
Gerçekten de, Altay Dağları'nda MÖ 5. yüzyıla ait insan kalıntılarında grifon dövmeleri ve bazen de altın grifon eserleri bulunmuştur. Güç simgesi olan bu hayvanın özellikle Kyzikos [Erdek] antik kenti tarafından antik sikkeler üzerinde kullanılması, şehrin Troya'dan İyonya'ya kadar uzanan bölgede, Propontis'te, Bitinya'da ve Karadeniz bölgelerinde altın sikkeler üzerinde fiili bir tekele sahip olması ve hayvanın altının ve değerli metallerin koruyucusu olarak efsanevi ününün varlığı göz önüne alındığında pek de şaşırtıcı değildir.
Değerli eşyaları ve hazineleri korumakla yakından ilişkili olan ve bu tür kapasitelerde sıklıkla bir motif olarak kullanılan griffon, aynı zamanda ilahi gücün bir sembolü ve dolayısıyla ilahi olanın bir koruyucusu haline geldi. Yarı aslan ve yarı kartal olan ve bu görkemli hayvanların ikisinin de gücüne ve onuruna sahip olan bu korkutucu yaratıklar, zamanla uçsuz bucaksız kuzey vahşi doğasından güneye Yunan ve Pers topraklarına akan muazzam miktardaki altınla ilişkilendirilmiştir.
Bu görünüşte sonsuz altın kaynağı, Yunanlılar arasında kökeni konusunda büyük bir spekülasyona neden olmuş, mitler ve masallar sonunda Hyperborea [kuzey rüzgarının ötesinde] adını verdikleri bir toprak fikrinde şekil bulmuştur.
Homeros, Pindar, Hesiod ve Strabon bu efsanevi yerden bahseder ve Herodotos bu yer hakkında şöyle yazar: ...Avrupa'nın kuzeyinde açık ara en fazla altın vardır. Bu konuda yine altının nasıl üretildiğini kesin olarak söyleyemem, ancak Arimaspians denen tek gözlü adamların onu grifonlardan çaldığı söylenir. Ancak diğer insanlarla aynı doğaya sahip tek gözlü adamlar olduğuna inanmıyorum. Ancak dünyanın geri kalanını kuşatan ve tamamen çevreleyen en ücra köşelerde, bizim en güzel ve en nadir olduğunu düşündüğümüz şeylerin bulunması muhtemeldir. [The Histories, 3.116].
Hyperborea'nın aslında tek bir yer olarak var olmadığı, daha çok çeşitli gerçek parçalarının ve hayal gücünün bir karışımı olduğu genel olarak kabul edilse de, kuzey altını için olası bir kaynak, Moğolcada Altay adının tam anlamıyla Altın Dağ anlamına geldiği Skythia'daki [günümüzde Kazakistan, Moğolistan, Çin ve Rusya'yı kapsar] Altay Dağları'nda bulunabilir.
Ayrıca dağlardan gelen altın akıntısı bakımından zengin olan ve çok sayıda Protoceratops [dinozor cinsi] fosili barındıran bu bölgenin, Yunan mitolojisindeki grifon korumalı altının nihai kaynağı olabileceği ileri sürülmüştür. Altın yataklarını çevreleyen kumtaşı kaya oluşumları, aşınma yoluyla sürekli olarak bu belirgin gagalı dört ayaklı dinozorların beyaza boyanmış, tamamen eklemli iskeletlerini ortaya çıkarır ve kırmızı tortuya karşı belirgin oldukları için erken dönem sakinleri ve gezginler tarafından fark edilmiş olmalılar.
Gerçekten de, Altay Dağları'nda MÖ 5. yüzyıla ait insan kalıntılarında grifon dövmeleri ve bazen de altın grifon eserleri bulunmuştur. Güç simgesi olan bu hayvanın özellikle Kyzikos [Erdek] antik kenti tarafından antik sikkeler üzerinde kullanılması, şehrin Troya'dan İyonya'ya kadar uzanan bölgede, Propontis'te, Bitinya'da ve Karadeniz bölgelerinde altın sikkeler üzerinde fiili bir tekele sahip olması ve hayvanın altının ve değerli metallerin koruyucusu olarak efsanevi ününün varlığı göz önüne alındığında pek de şaşırtıcı değildir.