Belirsiz Lidya Bölgesi - Lidyalı gaspçı Ifes MÖ 450/425-400
Helenistik ve Roma dönemlerinde Küçük Asya'da [Türkiye] çok sayıda Yunan sikkesi darb edilmiş olması, Yunanlıların bu dağlık topraklara özgü olmadıklarını ve Büyük İskender'den önceki dönemde çoğunlukla kıyı ovalarına yerleştiklerini unutmayı kolaylaştırır [Platon'un meşhur sözü; Bir göletin etrafındaki kurbağalar gibi].
Bu zamandan itibaren kendi dilleri olan çok sayıda başka halk da kanıtlanmıştır, bunlar arasında Lidyalılar, Frigyalılar, Pisidialılar, Karyalılar, Likyalılar, Sideliler ve Kilikyalılar sayılabilir. Bunlardan, MÖ 6. ila 4. yüzyıllarda yerel lejantlarla kendi sikkelerin darb eden en dikkat çekici olanlar Lidyalılar, Karyalılar, Likyalılar ve Sidelilerdir. Ancak bütün bu halklar, Yunan kültürünün giderek artan etkisi altında, Yunan dilini ve alfabesini benimseyerek tarihlerinin bir noktasında Helenleşmişlerdir. Bazı Yunan öncesi dillerin, Roma İmparatorluğu'nun erken ve orta dönemlerine kadar uzak bölgelerdeki halk tarafından hâlâ kullanıldığını gösteren tarihsel ve epigrafik kayıtlar vardır; ancak yerli sikke lejantlarının Yunan lejantlarına geçişi çok daha erken, en geç Klasik veya erken Helenistik dönemde gerçekleşmiştir.
Lidyalılar söz konusu olduğunda, son kralları Kroisos'un düşüşü ve ardından MÖ 540'ların sonlarında siyasi özerkliklerinin Perslere kaybedilmesi, daha sonraki sikkelerin çok azında Lidya yazıtlarının kullanılması anlamına geliyordu.
Antik sikke üzerinde Lidya dilinde 𐤦𐤱𐤤𐤩𐤦𐤪 : ifelim lejantı yer alır ve ben Ifes'in [parasıyım] veya belki daha basitçe ben Ifes'e aitim olarak tercüme edilir. Ancak, bu Ifes'in kim olduğu bilinmemektedir ve adı antik sikkeler dışında başka türlü belgelenmemiştir. Belki yerel bir isyancı olabilir; belki de Ifes kapsamlı Peloponez Savaşı'ndan kaynaklanan kaosu, bir tür Lidyalı özerkliğini yeniden kurmak için kullanmaya çalışmıştır.
Konuyu daha da ilginç kılan şey ise Lidya lejantının sikkelerin sorumluluğunu açıkça kişisel olarak belirtmesidir: Ben Ifes’e [aitim]. Daha önceki Lidya mühürlerinde manelim = Manes’e aitim ve sikkelerde kukelim = Kukas/Gyges’e [aitim] MÖ 7. yüzyılın sonu ve 6. yüzyılın başında darb edilen electrum [altın ve gümüşün doğal olarak oluşan bir alaşı] sikkelerde belgelenmiştir ve bilinen bir sahiplik ekidir. Ayrıca, Yunancada, MÖ 625-600 yıllarına tarihlenen erken Efes antik kenti electrum staterlerinde görülen ünlü ΦANNEOΣ EMI ΣHMA = Ben Phanes’in amblemiyim ifadesinde de görülmektedir. Çağdaş [5. yüzyıl] Yunan sikke lejantışarı ise kolektiftir ve vatandaşlık veya kabile gibi insan gruplarından bahseder: Örneğin ΣYRΑΚΟΣΙΟΝ = Sirakuzalıların [sikkesi] olarak çevrilir.
Lidya dili pek bilinmeyen bir dildir, ancak Ifes'in sikkeleri kendi adına bastırdığı açıktır, Sardyalılar gibi daha geniş bir insan grubunun adına değildir. Bu da, yazıtın gaspçının sikkelerini kraliyet seleflerinin [ya da belki de atalarının] sikkeleriyle ve MÖ 7. ve 6. yüzyılın başlarındaki görkemli Lidya geçmişiyle ilişkilendirmek için kasıtlı olarak arkaikleştirilmiş olup olmadığını merak etmeye iter. Ifes'in sikkelerinin ön yüzünde erkek başı, arka yüzlerde ise buğday tanesi üzerinde Lidya dilinde 𐤦𐤱𐤤𐤩𐤦𐤪 : ifelim lejantı yer alır : ben Ifes'in [parasıyım].
