- Katılım
- 4 Şub 2022
- Mesajlar
- 11,628
- Beğeni
- 12,617
Licinius Sikkeleri
Licinius I - Flavius Galerius Valerius Licinianus Licinius
MS 307'de Galerius onu Maxentius'la görüşmek üzere elçilerinden biri olarak gönderdi. Licinius başarısız olmasına rağmen ertesi yıl Batı'nın Augustus'u yapıldı ve toprakları Trakya, Pannonia ve İllirya'nın Tuna ve Balkan eyaletleri ile Maxentius'un İtalya, Kuzey Afrika ve İspanya eyaletleri oldu; ancak bu bölgeleri hiçbir zaman ele geçiremedi. Hem Maximinus II hem de Constantine I, Licinius'un tahta çıkmasına, kendi taht iddialarını hiçe saydığı için karşı çıktılar; ancak MS 310'da II. Maximinus ile Maxentius arasındaki ittifakı engellemek için Büyük Konstantin [Constantine I], üvey kız kardeşi Constantia'nın [Flavia Julia Constantia] elini Licinius'a teklif etti ve Licinius Constantia ile evlendi. Bir yıl kadar sonra çiftin Valerius Licinianus Licinius [Licinius II] adında bir oğlu oldu.
Galerius'un MS 311'deki ölümünün ardından Maximinus, Licinius'tan önce tüm Küçük Asya'yı ele geçirmek için hızla harekete geçti. Kısa süre sonra kıta sınırında kendi bölgelerini sınırlamak için bir anlaşmaya vardılar, ancak MS 312/3 kışında II. Maximinus, Licinius'un bölgelerini işgal ettiğinde anlaşmayı bozmuştu. Licinius, Constantia ile evliliğini tamamladığı Mediolanum'dan [günümüz Milano şehri] aceleyle ayrılıp II. Maximinus'un güçlerine karşı koymak için doğuya doğru yola çıktı.
II. Maximinus, 70.000 kişilik büyük bir kuvvetle Trakya'yı işgal etti. Ancak uzun zorlu yürüyüşleri birliklerini tüketti ve Licinius'un sayıca az olan ordusu MS 313'teki Tzirallum Savaşı'nda büyük bir zafer kazandı. Maximinus II bir köle gibi giyinerek savaş alanından kaçtı MS 313 yılında Kilikya'daki Tarsus'ta kendini zehirledi. I. Licinius'un emriyle çocukları ve karısı idam edildi ve cesetleri çok sayıda Hristiyan kadının boğulduğu Antakya'daki Orontes nehrine [Asi Nehri] atıldı.
Maximinus'un ölümü, MS 313'te, Diokletianus'un tetrarşik sisteminin çöküşünden sonra yaşanan kanlı iç savaşlardan sağ kurtulan iki Roma imparatoru olan Büyük Konstantin ve Licinius'u, Roma dünyasını aralarında bölmek için Milano'da buluşturmuştur. İkili arasındaki buluşma, Licinius'un kayınbiraderi Büyük Konstantin Batı'da tek Augustus [İmparator] olarak, Licinius ise Doğu'da tek Augustus olarak bir modus vivendi [farklı tutumlara sahip insanların birlikte yaşamasına veya çalışmasına izin veren bir düzenlemedir - yaşam tarzı] antlaşması ile sonuçlanmıştır.
Evlilik bağına ve aralarındaki antlaşmaya rağmen rakip hükümdarlar arasındaki gerginlik MS 314'te silahlı bir sınır çatışmasına ve iki yıl sonra daha ciddi bir iç savaşa dönüşmüştür. Büyük Konstantin her iki savaşta da üstün geldi ve Licinius Balkanların çoğunu batı krallığına bırakmak zorunda kaldı. İyi ilişkilerin yeniden kurulmasını kutlamak amacıyla MS 317 yılının 1 Mart'ında Serdika'da bir tören düzenlendi ve bu törende Licinius'un üç yaşındaki oğlu Licinius II ve Büyük Konstantin'in oğulları Crispus ve II. Constantine ile birlikte resmen Sezar unvanını almıştır.
317'den sonra iki Augustus'un daha önceki anlaşmazlıkları kısa sürede tekrar alevlendikten sonra Licinius'un sürdürdüğü huzursuz ateşkes; Licinius'un 320'de ortaklaşa çıkardıkları Milano Fermanı'nı ihlal etmesi ve Doğu Roma İmparatorluğu'ndaki Hristiyanlara karşı yeni bir zulüm başlatması Licinus'u Büyük Konstantin'den daha da uzaklaştırmıştır.
MS 321 yılında Büyük Konstantin, Tuna Nehri'nin ötesinde Licinius'un topraklarına doğru kendi topraklarını yağmalayan bir Sarmatyalı grubunu takip ettiğinde gerginlik arttı. Bu MS 323'te tekrarlandığında Licinius, Büyük Konstantin'i aralarındaki anlaşmayı bozmakla suçladı. Savaş için gerekli bahaneyi bulan Büyük Konstantin, Licinius'un topraklarını işgal etmekte vakit kaybetmedi, MS 323 yılında Licinius'un donanmasını yendi ve Edirne Savaşı'nda Licinius'un ordusunu bozguna uğrattı. MS 325 yılına gelindiğinde, Licinius'un donanması Hellespont Muharebesi'nde Büyük Konstantine'nin oğlu Sezar Crispus tarafından feci bir yenilgiye uğradı. Hellespont Muharebesi'nde yenildikten sonra Khalkedon'a [ΧΑΛΚΗΔΩΝ - Kadıköy] geçen Licinius, Büyük Konstantin'in tahttan indirildiğini ilan etti ve kukla hükümdar Martinianus'u Augustus makamına yükselterek Büyük Konstantin'in Küçük Asya'ya geçmesini engellemesi talimatını verdi.
Büyük Konstantin, Martinianus'un engelleme kuvvetinden kolayca kaçtı ve Küçük Asya'ya çıktı. Licinius ordusunu birkaç mil kuzeye, Chrysopolis'e [günümüz Üsküdar] doğru hareket ettirdi. Tarihçi Zosimos'un da dediği gibi; Chrysopolis'te büyük bir katliam yaşandı. Licinius savaş meydanında 25.000 ila 30.000 ölü bıraktı, askerlerinin binlercesi safları bozdu ve kaçtı. Kaçanlar arasında Licinius ve hayatta kalan birliklerinin yaklaşık 30.000'ini Nikomedia [İzmit] şehrinde toplandı. Köşeye sıkıştığını anlayan ve başka seçeneği olmayan Licinius, karısı Constantia'nın [Büyük Konstantin'in kız kardeşi] arabuluculuğunda teslim oldu ve hayatı bağışlandı ve Thessalonika'da [Selanik] göz hapsinde tutuldu ve kukla imparator Martinianus, Kapadokya'ya sürgüne gönderildi.
Ancak, Licinius'un barbarlarla birlikte işbirliği yaparak iktidara dönüş planladığı tespit edildiğinde, Martinianus ve I. Licinius Büyük Konstantin tarafından idam edilmiştir. Yedi yıl önce, neredeyse aynı koşullar altında, Licinius, Valerius Valens'i benzer bir role atamıştı ve neredeyse aynı sonuçları elde etmişti. Licinius'un ölümü bir devrin sonunu getirdi. Büyük Konstantin'in zaferi Roma İmparatorluğu'nda bir Hristiyan egemenliği dönemini başlattığı için, Licinius'un ölümü aynı zamanda yeni bir çağın başlangıcına da işaret ediyordu. Bu, sonunda Roma İmparatorluğu'nun düşüşüne ve Bizans İmparatorluğu'nun yükselişine yol açacaktı.