Roma İmparatorluğu Septimius Severus Sikkeleri

Kişisel bir hanedan kurup hükümeti askeri bir monarşiye dönüştüren 193'ten 211'e kadar Roma imparatoru Septimius Severus. Commodus'un ölümünden sonra hüküm süren anarşiden yararlanarak ve orduya rüşvet vererek tahta çıkmıştır. Bir Sami olarak Yahudiliği destekledi ve derinden batıl inançlara sahipti. Atina'da okurken Atinalıların kendisini bir barbar olarak görmesinden dolayı aşağılanmış hissettiği ve bu nedenle Roma'nın Yunan şehirlerine tanıdığı her ayrıcalığı kaldırdığı söylenir.

Septimius Severus, kariyerine Kuzey Afrika'daki Leptis Magna şehrinden, binicilik rütbesine sahip, pek tanınmayan bir adam olarak başlamıştır. Marcus Aurelius [MS 161-180] ve Commodus [MS 177-192] dönemlerinde başarılı bir dönem geçirdi; önce senatör rütbesine, ardından da Pannonia Superior valisi görevine yükseldi. Commodus'un MS 192'nin sonlarında suikasta uğramasının ardından Septimius Severus, eyalet valisinin çok ötesinde bir konuma hızla yükselmiştir. Roma'nın kent valisi Pertinax, başlangıçta İmparator unvanını aldı, ancak Praetorian Muhafızlarını geleneksel para hediyeleriyle yatıştırmayı başaramadığı için üç ay sonra öldürüldü. Pertinax'ın ölümü öğrenildiğinde, Severus komutasındaki Pannonian lejyonları Septimius Severus'u yeni imparator ilan etti.

Ne yazık ki, Septimius Severus'un konumunu sağlamlaştırmak için güneye doğru yürüyüşü sırasında Roma'da yaşanan utanç verici olaylar, imparatorluk tahtına rakip iddiacıları ortaya çıkarmıştır. Praetorian Muhafızları imparatorluk unvanını zengin Didius Julianus'a açık artırmayla sattığında kamuoyunda büyük bir öfke başladı. Bu da sırasıyla Britanya ve Suriye'deki komutanlar Clodius Albinus ve Pescennius Niger'i kendilerini imparator ilan etmeye teşvik etmiştir. Bir güç paylaşımı düzenlemesi söz konusu olmadığından, Beş İmparator Yılı olarak bilinen MS 193'ün büyük bir kan dökülmesi ve iç savaş yılı olması kaçınılmazdı.

Septimius Severus'un Didius Julianus'u savaşta yenmesine gerek yoktu çünkü Julianus ordusuyla Roma'ya yaklaşırken öldürüldü. Böylece Severus, imparatorluğun zıt uçlarından ilerleyen Clodius Albinus ve Pescennius Niger'e dikkatini vermeden önce başkenti ele geçirebildi. Pescennius Niger'in daha büyük bir tehdit olduğunu düşünen Severus, barış karşılığında Claudius Albinus'u Sezar [yardımcı imparator] olarak tanımayı teklif etti. Albinus bu şartları kabul etti ve böylece Septimius Severus'un Batı'da saldırı korkusu olmadan Issus Muharebesi'nde [MS 194] Niger'i yenmesine izin vermiştir.

Ancak, MS 196'da Septimius Severus'un büyüyen hanedan hırsları Claudius Albinus'u imparator ilan edip Galya'yı işgal etmeye yönelttiğinde barış anlaşması bozuldu. Claudius Albinus Lugdunum [günümüzde Lyon] yakınlarında yenildi ve ertesi yıl intihar etti. Claudius Albinus'un güvenli bir şekilde ortadan kalkmasıyla Septimius Severus, Severan hanedanını meşru Roma İmparatorlarının kaynağı olarak kurmakta özgür kalmıştır. MS 197'de Septimius Severus, en büyük oğlu Caracalla'yı Augustus [tam ortak imparator] makamına yükseltti ve Partlara karşı büyük bir savaşa girişmeden önce küçük oğlu Geta'yı Sezar ilan etti.

MS 199'da Severus, Roma İmparatorluğu'nun uzun zamandır doğuda bulunan düşmanına karşı büyük başarılar elde etti, batı Part başkenti Ctesiphon'u ele geçirdi ve Arap kervan krallığı Hatra ile ilişki kurdu. Severus ve Caracalla'nın her ikisinin de Greko-Mısır tanrısı Serapis'e özel bir bağlılık duyduğu bilinmektedir. MS 202'de on yıllık döneminin [saltanatının 10. yıl dönümü] ve MS 204'te Laik Oyunların görkemli kutlamalarının ardından Septimius Severus, dikkatini Britanya'daki Kaledonyalılarla artan sorunlara çevirmeden önce Kuzey Afrika'nın sorunlarını halletmekle zaman geçirdi. MS 208'de Severus ve iki oğlu, kuzeyli barbarları Roma eyaletine yaptıkları saldırılar nedeniyle cezalandırmak için Manş Denizi'ni geçtiler. Birlikte Kaledonyalıları Antonine Duvarı'nın kuzeyine çekilmeye zorladılar; bu MS 162'den beri başarılmamış bir başarıydı. Hala seferdeyken ve Kaledonyalıları daha da kuzeye itmeyi umarken, MS 210'un sonlarında Severus Eboracum'da [günümüz York] hastalandı. 4 Şubat MS 211'de öldü ve geride mirasını sürdürecek ve hanedanı ilerletecek Caracalla ve Geta'yı bıraktı.

Severus'un saltanatının en büyük sorunu, halefinin kim olacağıydı. İki oğlu Caracalla ve Geta'nın ortak imparator olmasını umuyordu. Ancak kardeşler, sürekli kavga halinde oldukları ve farklı kişiliklere sahip oldukları için pek anlaşamadılar. 211'de Severus'un ölümünden sonra imparatorluk ortaklaşa Geta ve Caracalla'ya geçti, ancak düşman olmaya devam ettiler. Sarayın ayrı bölümlerinde, farklı korumalarla ikamet ettiler ve ikamet yerlerini birbirine bağlayan tüm kapıları kapattılar. Herhangi bir düzende anlaşamadılar, birbirlerinin kararlarını geçersiz kıldılar. Bu nefret, Geta'nın kardeşi Caracalla tarafından haince öldürülmesiyle sona ermiştir. Caracalla'nın kardeşi Geta'ya olan nefreti o kadar derindi ki, Geta ile en ufak bir akrabalığı olan herkesi katlettirdi. On bin kişi öldürüldü ve Geta'nın anısı ve adı tüm kayıtlardan silindi. Bütün portreleri yok edildi.
​