- Katılım
- 4 Şub 2022
- Mesajlar
- 11,626
- Beğeni
- 12,617
Valerianus Sikkeleri
Publius Licinius Valerianus | Valerian I
Publius Licinius Valerianus, MS 190 civarında zengin bir senatör ailesinde doğdu. Bir politikacı olarak önemli bir yetenek gösterdi ve Severus Alexander döneminde konsül olarak görev yaptı. MS 238-250 yılları arasında, Roma İmparatorluğu iç savaş, istila, salgın hastalık ve ekonomik çöküş dönemine girerken bir dizi önemli sivil ve askeri görevler üstlendi.
MS 253'te, kendisi ve ordusu, kuşatılmış imparator Trebonianus Gallus tarafından gaspçı Aemilian'a karşı rejimini savunmak üzere Roma'ya çağrıldığında Ren garnizonunun komutanıydı. Valerianus yolda iken, Trebonianus Gallus kendi birlikleri tarafından öldürüldü ve Aemilian tahtı ele geçirdi. Çağın tipik bir görüntüsüne uygun olarak, Valerianus'un birlikleri onu imparator ilan etti ve o da karşılığında Trebonianus Gallus ile aynı kaderi paylaşan Aemilian'a karşı yürüdü. Valerianus'un yükselişi kendilerinden biri olduğu için Senato tarafından hızla onaylanmıştır. Valerianus oğlu Gallienus'u eş yönetici olarak atadı ve Valerianus doğuda derinleşen bir krize odaklanırken oğlunu çökmekte olan Ren sınırını savunması için kuzeye gönderdi. Gotlar bazı Roma gemilerine el koymuşlardı ve Küçük Asya'yı istedikleri gibi yağmalıyorlardı, aynı zamanda yeniden canlanan Büyük Şapur olarak bilinen Sasani Pers Kralı I. Şapur doğu sınırını geçmiş ve Antakya'yı yağmalamıştı.
Hristiyanlar da dahil olmak üzere yıkıcı olarak gördüğü kişilere karşı sert önlemler aldıktan sonra [Hristiyanlara karşı büyük bir zulüm başlattı], Valerianus büyük bir lejyoner kuvveti topladı [70.000 kişi] ve MS 255'te doğuya doğru yürüdü. Gotları geri çekilmeye zorladıktan sonra, sonraki dört yılını Suriye çölünde Şapur'u kesin bir savaşa zorlamak için sonuçsuz bir çabayla sefere çıktı. 259'da Valerianus, Türk-Suriye sınırına yakın olan antik Edessa şehrine ulaştı. MS 260'ta, Roma ordusu salgın hastalık ve bitkinlikle zayıflamışken 260'ın başlarında Valerianus, Edessa Muharebesi'nde [Şanlıurfa] feci bir şekilde yenildi ve sağ kalan askerlerle birlikte esir alındı. Bu eşi benzeri görülmemiş bir felaketti ve İmparatorluğun en karanlık saatini işaret ediyordu. Gallienus onu kurtarmaya isteksizdi veya gelemedi ve Valerianus, Şapur'un ayak dayanağı olarak hizmet etmeye zorlanmak gibi aşağılanmalara katlandığı uzun yıllar boyunca onur kırıcı bir esaret altında kaldı.
Ölümünden sonra Hristiyan yazarlar [Lactantius, De Mortibus Persecutorum gibi], en kötü şöhretli zulmedenlerinden birine uygun bir ölüm atamaya çalışmışlardır. İmparator Valerianus'un ölümü hakkında bir çok anlatım vardır. Hayatının geri kalanını İran'da bir mahkum ve köle olarak geçirmiş olan Valerianus, zincirlerle sürüklenmiş ve Şapur atına binmek için imparatorun sırtına basabilsin diye çömelmeye zorlanmıştır. Başka bir anlatıma göre Valerianus'un diri diri derisi yüzülerek boyandı ve Roma elçilerine bir ders olarak sunuldu [çoğunlukla bir uyarı olarak]. Uzun bir süre böyle bir muameleden sonra Valerianus, Şapur'a serbest bırakılması için büyük bir fidye teklif etti. Şapur cevap olarak, bir versiyona göre, Valerianus'u erimiş altın yutmaya zorlamıştır. Ancak, modern bilim insanları bu anlatıların çoğunun, esir alınan krallara yönelik muameleye ilişkin Pers gelenekleriyle uyuşmadığını ileri sürerek, onun esaret altındayken yaşayan bir ganimet olarak ölmüş olmasının daha olası olduğunu ileri sürerler. Her ne olursa olsun Şapur MS 270'de hastalıktan öleceği için Valerianus'un ölümünün intikamı asla alınamayacaktı.
Nakş-ı Rüstem'de bulunan Kral Şapur'un zaferini temsil eden rölyef, Valerianus esir alınmış ve diz çökerek Şapur'a boyun eğiyor. Valerianus'un elleri, bir kölelik işareti olarak kolların içine gizlenmiştir.