Roma Sikkelerinde Roma Panteonunun Tanrı Ve Tanrıçaları

Gizem, entrika ve fantezi dünyası. Antik Roma sikkeleri üzerinde betimlenmiş olan çeşitli tanrıları, tanrıçaları görün. Kendinizi Antik Roma'nın mitolojik geçmişine taşıyın, keşfedilmemişleri bizimle keşfedin. Tanrı ve Tanrıçaları Antik Roma sikkeleri üzerinde izleyin.

Yunanca ΠΑΝ : Pan:Tüm ve ΘΕΟΣ : Theos:Tanrı kelimelerinden türetilen panteon, kelimenin tam anlamıyla tüm tanrıların anlamına gelir. Herhangi bir politeistik dinin [birden fazla tanrısı olan din] bir panteonu olabilir ve bunlar birkaç örnek vermek gerekirse İskandinav, Aztek ve Sümer kültürlerinde var olmuştur. Roma'da Jüpiter ve Mars'tan başlayıp küf ve gübre tanrıları Robigus ve Sterculius gibi nispeten az bilinenlere kadar iki yüzden fazla tanrı ve diğer ilahi varlıklar vardır.

Antik Roma'da en önemli tanrı grubu, Roma panteonunun on iki tanrısı ve tanrıçası olan Dii Consentes'ti [İlahi Konsey-Yunan Olimposluların karşılığı]. Jüpiter ve Juno, Neptün ve Minerva, Mars ve Venüs, Apollon ve Diana, Vulcan ve Vesta, Merkür ve Ceres. Aynı tanrılar veya en azından eşdeğerleri, Yunanlılar tarafından da tapınılırdı: Jüpiter, Zeus'un eşdeğeriydi, Minerva Athena'ya karşılık geliyordu ve Venüs, Afrodit'in Roma versiyonuydu. Antik Roma'nın bu Yunan tanrılarını özümsemesi, interpretatio romana [Romalıların, yabancı bir tanrının ismini, bir şekilde ona benzetilen başka bir Roma tanrısının ismiyle değiştirme alışkanlığı] olarak bilinen bir süreç, Yunanlılarla kültürel temas yoluyla veya diğer kabile gruplarıyla ilişki içinde gerçekleşmiş olabilir. Örneğin, Etrüskler Menvra'ya [Minerva] tapınırdı ve Sabinler, zaman tanrısı Yunan titanı Kronos'la eşitledikleri Satürn'e tapardı.

Roma mitolojisi, antik Roma'yı şekillendiren inançlara ve hikayelere büyüleyici bir bakış sunar. Roma tanrıları, antik Romalıların günlük yaşamlarında merkezi bir rol oynuyordu. Ev işlerinden devlet meselelerine kadar hayatın her yönünü etkilediklerine inanılıyordu. Bu tanrılara adanmış tapınaklar, sunaklar ve heykeller Roma'nın her yerinde yaygındı ve çok sayıda festival onların ilahi güçlerini kutluyor ve onların iyiliğini sağlıyordu. Jüpiter, Juno ve Minerva'dan oluşan Capitoline Üçlüsü, şehrin dini kimliği için temeldi. Tanrıların kralı Jüpiter, Roma devletinin koruyucu tanrısı ve yasalar ile toplumsal düzenin en yüce hükümdarıydı. Konu içeriği Roma Panteonunun içinde bulunan 12 büyük tanrı/tanrıça üzerine hazırlanmıştır.

Roma Mitolojisinin Yüce Tanrısı Jüpiter​

Jüpiter [Jüpiter Optimus Maximus], aynı zamanda Jove olarak da bilinir, Yunan mevkidaşı Zeus gibi gökyüzü ve gök gürültüsünün tanrısıdır ve Antik Roma Mitolojisinde tanrıların kralıdır. Jüpiter, Roma panteonunun en üst tanrısıdır ve Zeus'a çok benzer. İkisi de gökyüzünün tanrılarıydı ve ikisi de cezalandırmak istedikleri kişilere yıldırımlar fırlatıyordu. İkisi de zaman ile ilişkilendirilen tanrıların oğullarıydı. İkisi de tahttan indirilmekten kaçınmak için tüm çocuklarını yutmaya çalışan babaları devirdi [Jüpiter'in durumunda, Satürn yavrularını yuttu tıpkı Zeus'un babası Kronos'un yaptığı gibi] ve ikisi de bunu annelerinin yardımıyla yaptı. Jüpiter ve Zeus, kendi panteonlarında tanrıların krallarıydı ve her birinin denizleri ve yeraltı dünyasını yöneten erkek kardeşleri vardı. Kız kardeşleriyle evlendiler [Zeus-Hera / Jüpiter-Juno].

Tüm benzerliklerine rağmen Jüpiter, Yunanlı muadilinin eşleşemeyeceği Roma sivil ve siyasi yaşamında benzersiz bir konuma sahiptir. Zeus, Yunan panteonunun baş tanrısı olabilirdi, ancak Jüpiter, Roma Cumhuriyeti'nin baş tanrısıydı. Jüpiter, konsüllerin yeminlerini ettiği ve Roma toplumunun yapısına, savaşların sonuçlarına ve Roma devletinin kaderine başkanlık eden kişiydi. Roma tanrısını sadece Jüpiter olarak bilsek de, aslında Roma tarihinde birkaç isimle biliniyordu. Bunlardan en bilineni Jove'dur, ancak Jüpiter ayrıca, cumhuriyetçi ve imparatorluk dönemlerinin en yüce tanrısı olarak devletin biçimi ve karakteriyle ayrılmaz bir şekilde bağlantılı olan ve böylece onunla birlikte evrimleşen ve değişen tanrının farklı yönlerini belirten bir dizi sıfatla da övünüyordu. Romalılar Jüpiter'i en büyük kurucu ataları olarak görüyorlardı. Oğlu Mars, Romalıların Roma'nın kuruluş hikayesine bağladığı Romulus ve Remus'un babasıydı. Bu Jüpiter'i onların büyükbabası yapar ve bu nedenle tüm fantastik hikayelerinin başladığı ilk kaynaktır.

Jüpiter'in isimleri; Jüpiter Optimus Maximus [En Büyük ve En İyi], Jüpiter Feretrius [Savaş Ganimetlerini Götüren], Jüpiter Lapis [Jüpiter Taşı], Jüpiter Stator [dayanıklı]. Jüpiter'in ayrıca Jüpiter Caelus [Gökyüzü], Jüpiter Pluvius [Yağmur Gönderen], Jüpiter Tonans [Gök Gürültüsü], Jüpiter Fulgur [Şimşek/Yıldırım] ve Jüpiter Lucetius [Işık] gibi ek sıfatları vardır.

Tanrıların ve Tanrıçaların Cennetin Roma Kraliçesi Juno [IVNO]​

Jüpiter ve Minerva ile birlikte, tanrıça Juno, Roma'da yüce tanrıların Capitoline Üçlüsü'nün bir parçası olarak tapınılırdı. Evlilik ve doğum tanrıçasıydı, devletin koruyucusu ve özel danışmanıydı ve Roma kadınlarını korumak için daha fazla rol üstlenmiştir. Ayrıca Roma İmparatorluğu ve devletinin koruyucu tanrıçası olarak kabul edilirdi. Roma'daki Capitoline Tepesi'ndeki tapınağı, Juno Moneta Tapınağı olarak bilinir ve önemli bir dini ve politik merkezdir. Juno, Tanrıların kralı Jüpiter'in [Yunan mitolojisinde Zeus] kız kardeşi ve karısıdır. Yunan tanrıçası Hera'nın eşdeğeridir ve çeşitli bağlamlarda sıklıkla Juno Regina [Kraliçe Juno] veya Juno Moneta [Evlenmek üzere olanlara danışman anlamına gelen bir diğer adı] olarak anılır.

Yunan ve Roma mitolojisi arasında sayısız benzerlik vardır. Bunun nedeni, Romalıların Yunanistan'ı fethederken Yunan mitolojisini kendilerine ait olarak benimsemeleridir. Sonuç olarak, teolojik inançları bundan büyük ölçüde şekillenmiş ve etkilenmiştir. Dolayısıyla, tanrılar ve tanrıçalar birbirlerinin dinleri içinde eşdeğer karşılıklara sahiptir.

Tavus kuşu Juno'nun bir özelliğiydi ve tanrıça genellikle ayaklarının dibinde bir tavus kuşu ile tasvir edilirdi, bu da onun dikkatli ve savaşçı yüzünü gösterirdi. Tavus kuşunun Juno ile özel olarak ilişkilendirildiği, Ovidius'un Dönüşümler adlı eserinin birinci kitabında Jüpiter, sevgilisi İo ve terk edilmiş karısı Juno'nun hikayesini anlattığı mitolojik bir gerçektir. Burada Jüpiter, sevgilisi Io ve terk edilmiş karısı Juno'nun hikayesi anlatılır.

Ovidus bize, Jüpiter'in sevgilisiyle yakalandıktan sonra, öfkeli karısı Juno tarafından Io'nun saf beyaz bir düveye dönüştürüldüğünü ve yüz gözlü bekçi Argos'un [Panoptes:her şeyi gören] koruması altına alındığını söyler. Jüpiter tarafından Io'yu kurtarmak için gönderilen Merkür [Hermes], pan flüt çalarak ve hikayeler anlatarak Argos'un dikkatini dağıtır ve sonunda devi öldürüp Io'yu kurtarır. Ovidius, sadık bekçisini onurlandırmak için Tanrıça Juno'nun Argos'un gözlerini tavus kuşunun kuyruk tüylerine naklettiğini ve böylece onları sonsuza dek koruduğunu anlatır. Romalılar bu kuşa büyük saygı duysalar da, kuşu veya yumurtalarını yemeye itirazları yoktu. Tavus kuşu 2. ve 3. yüzyıl sikkelerinde, özellikle tanrılaştırılmış imparatoriçelerin sembolü olarak yaygınlaşsa da, Flavianlar tarafından Domitia ve Julia Titi için darb edilen sikkelerle başlatılmıştır. Tavus kuşu aynı zamanda ölümsüzlüğün sembolüdür.

Roma Savaş Tanrısı Mars ​

Saavaş Tanrısı Mars, Jüpiter ve Juno ile birlikte tüm Roma panteonunun üç ana tanrısından biridir. Genellikle cesaret, güç ve askeri yetenekle ilişkilendirilen güçlü ve erkeksi bir figür olarak tasvir edilirdi. Mars, Jüpiter'in [tanrıların kralı] ve Juno'nun [tanrıların kraliçesi] oğluydu ve Roma halkının babası olarak kabul edilirdi.

Mars, erken dönemde Romalılar tarafından Yunan Ares'le, yani kanlı savaşlardan zevk alan tanrıyla özdeşleştirilen eski bir Roma tanrısıydı; ancak İtalyan Mars'ın başlangıçta çok farklı bir yapıya sahip bir tanrı olduğuna dair çeşitli göstergeler de vardır. İlk olarak Mars, Silvanus soyadını taşıyordu ve tarlaların ve sürülerin refahı için ona kurbanlar sunuluyordu; ikinci olarak, bir mızrak hem Roma'da hem de Praeneste'de Mars'ın sembolü olarak onurlandırılıyordu [Liv. 24.10], öyle ki Mars, Ares'ten çok Yunan Pallas Athena'sına benziyordu. Mars, aslında Ares'ten oldukça farklıydı. Ares savaş trompetlerini çalıp tam bir yıkımı temsil ederken, gerçek bir savaşın ruhunu haber verirken, Mars çatışma yoluyla barışı güvence altına almayı sembolize ediyordu.

Mars'ın bir tarım tanrısı fikrinden savaşçı bir varlık fikrine geçişi, erken Latinler için zor değildi. Çünkü iki meslek sıkı sıkıya birbirine bağlıydı. Tanrının adı Sabine ve Oscan'da Mamers [MAMERS] idi; ve Mars'ın kendisi Mavers veya Mavors'un bir kısaltmasıdır. Roma'nın en önde gelen ve tapınılan tanrılarından biri olan Mars'ın adı Campus Martius [Mars Alanı] adlı bir Roma bölgesine verildi ve bu bölge, bugün bile şehrin koruyucusu ve Roma halkının babası olarak statüsünü ilan etmektedir. Vesta bakiresi Rhea Silvia'dan doğan ikiz oğullarından biri olan Romulus, efsanevi bir şekilde Roma şehrini kurmuştur.

Mars Pater Victor [Mars, Baba ve Galip], Mars Gradivus [Yürüyen Tanrı], Mars Ultor [İntikamcı Mars] gibi Mars'ın birçok ismi vardır. Bu, öncelikle Roma dinindeki rollerinin çok sayıda yönü kapsamasından kaynaklanmaktadır. Barışçıl bir koruyucudan Roma devletinin efsanevi babası olmaya kadar, Mars Roma ordusunda sayısız erkeklik dalını sembolize eder.

Bilgelik ve Adaletin Roma Tanrıçası Minerva​

Minerva, Roma bilgelik tanrıçasıdır. Ayrıca ticaretin, sanatların ve savaş stratejisinin tanrıçasıydı. Etki alanları arasında tıp, şiir ve el sanatları da vardı. O kadar çok şeyden sorumluydu ki Ovidus onu binlerce eserin tanrıçası olarak tanımlar. Bilgelik ve adalet tanrıçası Minerva, Yunan tanrıçası Athena'nın Roma karşılığı olarak kabul edilirken, onun kültünün Etrurya'dan Roma'ya getirilen Athena kültü olduğu da kabul edilmektedir. Roma İmparatoru Domitianus'un özel koruması olan Minerva'ya tapınma, bu dönemde Roma'da en büyük rağbeti görmüştür.

Etrüsk Savaş Tanrıçası Mnerva; Etrüsk tanrıçası Mnerva'nın, Etrüsk tanrılarının kralı Tinia'dan geldiğine inanılıyordu. Savaş ve hava tanrıçası olduğuna inanılan, Athena ile daha sonraki ilişkisi belki de isminden kaynaklanıyordu, çünkü kök kelime 'insanlar' 'zihin' anlamına geliyor ve bilgelik ve zekâ ile ilişkilendirilebilirdi. Etrüsk sanatında sıklıkla yıldırım fırlatırken tasvir edilir, bu onun Minerva'ya aktarılmamış gibi görünen bir yönüdür.

Tanrıçanın çeşitli unvanları ve lakapları da vardı; bunların en önemlisi doktorların Minerva'sı anlamına gelen Minerva Medica'ydı. Başlıca tapınaklarından birinin bilindiği isim olan bu lakap, onun bilgi ve bilgeliğin vücut bulmuş hali olarak konumunu sağlamlaştırmaya yardımcı olmuştur. Çoğu tasvirde Minerva, genellikle Yunanlılar tarafından giyilen uzun bir tunik olan bir chiton ve bazen bir göğüs zırhı giymiş olarak tasvir edilir. Savaş ve muharebe stratejisinin tanrıçası olarak, genellikle başında bir miğfer ve elinde mızrak ve kalkanla tasvir edilir. Athena ile aynı şekilde Minerva, diğer Greko-Romen tanrıçalarının aksine oldukça atletik ve kaslı bir fiziğe sahiptir. Minerva'nın en önemli sembollerinden biri zeytin dalıydı. Minerva genellikle zafer tanrıçası ve savaş veya herhangi bir spor şampiyonasından önce dua edilen kişi olarak kabul edilse de, aynı zamanda yenilenlere karşı da yumuşak bir noktaya sahip olduğu söylenirdi. Onlara zeytin dalı uzatmak, sempatisinin bir işaretiydi. Bugüne kadar, eski düşmanınıza veya rakibinize dostluk elini uzatmak zeytin dalı uzatmak olarak adlandırılır. Bilgelik tanrıçasının ilk zeytin ağacını yarattığı söylenir ve zeytin ağaçları onun için önemli bir sembol olmaya devam etmiştir.

Tanrıça Minerva'nın bir diğer önemli sembolü, Tanrıça Athena'nın nitelikleriyle özdeşleştikten sonra onunla ilişkilendirilen baykuştur. Keskin zekasıyla dikkat çeken gece kuşu, Minerva'nın bilgisini ve iyi yargısını tasvir ettiği varsayılır. Minerva Baykuşu olarak adlandırılır ve Minerva tasvirlerinde neredeyse evrensel olarak bulunur.

Roma'nın Annesi, Aşk ve Bereket Tanrıçası Venüs​

Roma mitolojisinde, Truva'nın düşüşünden sağ kurtulan ve İtalya'ya kaçan oğlu Aeneas aracılığıyla Roma halkının atası olan Venüs, aşk [arzuların, cevapların veya gerçeğin aranmasının değil], güzellik ve doğurganlık tanrıçasıdır. Genellikle Yunan tanrıçası Afrodit ile ilişkilendirilir ve antik Roma'da yaygın olarak tapılan başlıca Roma tanrılarından biri olarak kabul edilir. Yunan muadili Afrodit gibi, Venüs de aşk ve güzellikle yakından ilişkilendirildi, ancak diğer unsurlar Roma tanrıçası Venüs'e özgüydü. Venüs, Mısırlılar için tanrıça İsis ve Fenikeliler için tanrıça Astarte'dir.

Tanrıça Venüs'ün tanrıça Afrodit'e dayandığına inanılırken, bunun başka bir katmanı daha vardır. Venüs, Mezopotamya tanrıçası İştar formunda karşımıza çıkar. İştar, Venüs ve Afrodit gibi Mezopotamya'nın en önemli tanrılarından biriydi. İştar, cinsellik ve savaş tanrıçasıydı ve hem çok beğenilir hem de aynı derecede korkulurdu. Bunun nedeni, hem aşk ve seksin ateşli tutkularını hem de savaş tutkularını temsil ettiğine inanılmasıydı.

MÖ ikinci ve üçüncü yüzyıllardaki Pön Savaşları sırasında Venüs'ün Romalılara yardım ettiği ve Kartacalılara karşı zaferlerini garantilediği düşünülüyordu. Savaşın gidişatını değiştirmedeki rolü nedeniyle kendisine Venüs Felix [Şanslı Venüs] deniyordu. Ayrıca, Roma devletinin yaratılmasındaki tanrıçanın rolüne dayanan bir unvan olan Venüs Genetrix veya Yaratıcı Venüs olarak da anılıyordu.

Roma Cumhuriyeti'nin çöküşünde ve Roma İmparatorluğu'nun doğuşunda çok önemli bir rol oynayan Romalı general ve politikacı Jül Sezar da [Julius Caesar - Gaius Julius Caesar] soyunun izini Aeneas'a kadar sürer. Aeneas, tanrıça Afrodit [Venüs] ile Truva prensi Ankhises'in oğludur. Truva Savaşı sırasında annesi Afrodit [Venüs] onun koruyucu tanrıçasıydı. Çocukluğunu İda Dağı eteklerinde geçiren Truva kahramanı, Truva Savaşı'ndan sonra İtalya'ya yerleşir ve Roma'nın temelini oluşturacak bir krallık kurar.

Yunan Ve Roma Geleneklerinde Aynı Adı Paylaşan Tek Tanrı Apollon​

Yunan ve Roma mitolojisinde Apollon [Latince Apollo], kehanet ve kahinlerin, müzik, şarkı ve şiirin, okçuluğun, şifanın, veba ve hastalığın ve gençlerin korunmasının Olimpos tanrısıydı. Apollon, Zeus ve Leto'nun mitolojik oğluydu ve Artemis'in [ay tanrıçası] ikiz kardeşiydi. Sembolleri arasında güneş, bir yay ve ok, bir lir ve bir kuğu bulunur.

Romalılar tanrılarını neredeyse her zaman Yunan ve Etrüsk muadillerinden almış olsalar da, genellikle onları Romanlaştırmak için çaba sarf ettiler. Ancak Apollon bu eğilime karşı gelerek yabancı ve dışarıdaki statüsünü korumuştur. Bu nedenle, orijinal mitolojisi büyük ölçüde değişmeden kalmıştır. Apollon'un Roma mitolojisine dahil edilmesi, Romalıların kendilerini Yunan kültürünün haklı mirasçıları olarak görme anlayışlarını vurgulamaktadır.

Yabancı olmasına rağmen Apollon, Romalılar tarafından çok seviliyordu. Romalılar onu hem siyasi istikrarın hem de tıbbi bilginin kaynağı, aynı zamanda bulaşıcı hastalıklara karşı bir koruyucu olarak görüyorlardı. Apollon'un yerli bir Roma karşılığı yoktu ve cumhuriyetin sonuna kadar pomeriumun dışında sadece tek bir tapınağı olan yabancı bir tanrı olarak kalmıştır. Roma'da öncelikle Apollo Medicus, yani şifacı Apollon olarak tapınılırdı. Apollon aslında İtalya'da oldukça önemsiz bir tanrıydı ve Palatine'de kendisine görkemli bir tapınak inşa eden Roma İmparatoru Augustus'un [Octavianus] gelişine kadar popüler olmamıştır.

Apollon'un en ünlü mitleri şunlardır:

1-] Delphi kehanet tapınağını koruyan yılan Python'un öldürülmesi.
2-] Tanrının annesi Leto'yu kaçırmaya çalışan dev Tityos'un öldürülmesi.
3-] Satir Marsyas ile yaptığı müzik yarışmasında Marsyas'ın diri diri derisini yüzmesi.
4-] Disk atışı sonucu öldürülen ve çiçeğe dönüşen genç Hyakinthos'a olan aşkı.
5-] Kendisinden kaçıp defne ağacına dönüşen perisi Daphne'ye olan aşkı.
6-] Artemis tarafından sadakatsizliği yüzünden öldürülen Koronis'e olan aşkı.
7-] Oğlu Asklepios'u öldürmek için kullanılan yıldırımı yapan Kyklopes'un [Kiklop] öldürülmesi.
8-] Truva Savaşı'nda Yunanlılara veba salgını getirmesi.

Bereket, Tarım, Doğurganlık ve Annelik İlişkilerinin Roma Tanrıçası Ceres​

Demeter'in Romalı karşılığı Tanrıça Ceres, tarım ve hasat tanrıçasıydı ve sıklıkla arpa ve buğday gibi ekinlerle veya bir ürün bolluğuyla tasvir edilirdi. Demeter ayrıca dünyanın bereketine ve doğal yaşam ve ölüm döngüsüne de başkanlık ederdi. Hades tarafından kaçırılan ve yılın altı ayı yeraltı dünyasında yaşamaya zorlanan Persephone'nin annesiydi. Yunan mitolojisine göre, kızı kaçırıldığında Demeter [Ceres] onu sürekli aradı, kederle meşguldü ve bunun sonucunda dikkati hasattan uzaklaştı ve bitkiler ölmeye başladı. Persephone [Roma mitolojisinde Proserpina] geri döndüğünde, Demeter tekrar dünyaya baktı ve her şey büyümeye başladı ve bu döngünün mevsimleri yarattığı söylenirdi. Ceres aynı zamanda anne sevgisi ve korumayla da ilişkilendirilmiştir. Bu açıdan, genellikle bir bakıcı ve sağlayıcı olarak rolünü vurgulayan besleyici bir tavırla tasvir edilmiştir. Bu tanrıça yaygın bir söze ilham kaynağı olmuştur. Romalılar bir şeyin harika olduğunu düşündüklerinde, bunun Ceres'e Uygun olduğunu söylerlerdi

Antik Roma etimologları Ceres isminin kökeninin crescere ve creare kelimelerinden geldiğini düşünür. Crescere ortaya çıkmak, büyümek, doğmak veya doğmak anlamına gelir. Öte yandan Creare üretmek, yapmak, yaratmak veya doğurmak anlamına gelir. Ceres, antik Roma'nın çok önemli bir tanrıçası olmasına rağmen aslında hiçbir yerel Roma miti yoktur. Yani, onun hakkında anlatılan her mitolojik hikaye antik Roma toplumunun üyeleri arasında gelişmemiştir. Hikayeler aslında diğer kültürlerden ve en önemlisi Yunan dininden alınmıştır.

Antik Roma'da Ceres'e tek başına veya toprak tanrıçası Tellus ile birlikte tapınılırdı. Tellus Mater veya Terra Mater [Toprak Ana] olarak da bilinen Tanrıça Tellus, Roma toprak tanrıçasıydı. Dünyanın üretken gücünün kişileştirilmesiydi. Ceres [Demeter], Tellumo [Tellus'un erkek hali], Altor, Rusor gibi diğer tarım tanrılarıyla ilişkilendirilmiştir. MÖ 268'den sonra Roma'da Tellus Tapınağı inşa edilmiş ve Tellus adına festivaller düzenlenmiştir.

Şarap ve Eğlencenin Roma Tanrısı Bacchus​

Yunan tanrısı Dionysos'un eşdeğeri Roma tanrısı Bacchus, öncelikle şarap, tarım ve bereketle ilişkilendirilen bir Roma tanrısıdır. Ayrıca sanatların koruyucusu ve tiyatronun koruyucusuydu. Festivalleri Bacchanalia veya Dionysia, büyük bir coşkuyla ve çılgınca tanrıyı kutlayan gürültülü festivallerdi. Ayrıca Bacchus'un kültleri Liber'in kültleriyle birleşince Romalılar tarafından Liber Pater [Özgür Baba] olarak da kutsanmıştır.

Bacchus'un üzüm asmalarını keşfetmesi ve şarap için yetiştirmesiyle tanınır. Ayrıca Bacchus'un dünyayı dolaşarak diğer insanlara üzüm asmalarının nasıl yetiştirileceğini ve yetiştirileceğini gösterdiğine ve daha sonra bunları şarap haline getirdiğine inanılır. Bu yüzden Bacchus tarımla da tanınır. Bacchus aynı zamanda kurtarıcı anlamına gelen Eleutherios olarak da bilinmektedir. Roma toplumu için bu, kişinin tipik benliğinden özgürleşmesi anlamına geliyordu. Özgürlük, şarabın sarhoşluğundan gelirdi. Bu sarhoşluk, delilik, coşku ve kişinin hissettiği şekilde hareket etme özgürlüğü yaratırdı. Bacchus'un bir tanrı olarak görevi, antik Yunan müzik aleti olan aulos'un müziğini karıştırmak ve antik toplumdaki sıkıntı ve endişeye son vermekti. Bu yüzden tiyatroyla da anılırdı. Tiyatro, insanların bir oyundan zevk almaları ve eğlenmeleri için iyi bir yoldu.

Bacchus kültünün ikinci yüzyılda inişli çıkışlı bir tarihi vardı. Bacchanalia sırasında farklı sosyal geçmişlere sahip erkek ve kadınların serbestçe karışmasıyla ilgili ürkütücü hikayeler, Roma'da ve Roma müttefikleri arasında iyi düzene bir tehdit olarak görülüyordu. Bu nedenle Senato devreye girdi ve kültü MÖ 186'da bir miktar sertlikle bastırdı ve gelecekte Bacchus ibadetini sıkı bir şekilde düzenlemek için bir senatus consultum de Bacchanalibus [Bacchanalia ile ilgili senatörlük kararnamesi] kurdu.

Ateş ve Volkanların Roma Tanrısı Vulcan​

Vulcan, ateş, metal işçiliği ve zanaatkarlığın Roma tanrısıdır. Genellikle Yunan tanrısı Hephaistos ile ilişkilendirilir ve silahlar, zırhlar ve çeşitli aletler de dahil olmak üzere nesneleri dövme ve yaratmadaki becerisiyle bilinir. Ayrıca demircilerin ve zanaatkarların koruyucu tanrısı olarak kabul edilir. Vulcan, Tanrılar ve seçkin ölümlüler için silahlar ve aletler yaptı. Hermes'in miğferi ve kanatlı sandaletleri, Aşil'in zırhı ve Aeneas'ın kalkanı gibi. Vulcan, Roma dininde özellikle yanardağlar veya yangınlar gibi yıkıcı yönleriyle de tanınan ateş tanrısıydı.

İbadeti çok eskiydi ve Roma'da kendi rahibi [flamen] vardı. Başlıca festivali olan Volcanalia, 23 Ağustos'ta yapılırdı ve bir ayinle kutlanırdı. Bu kutlamada Roma ailelerinin başkanları küçük balıkları ateşe atardı. Vulcan, Quietus ve Mulciber lakaplarının da ima ettiği gibi yangınları önlemek için çağrılırdı. Yıkıcı ateşin bir tanrısı olduğu için tapınakları şehrin dışında uygun bir şekilde konumlandırılmıştı. Vulcan'ın Roma mitolojisindeki kardeşleri arasında Mars, Bellona ve Juventas vardı.