Nemesis [ΝΕΜΕΣΙΣ], yasaya duyulan ahlaki saygının, suç teşkil edecek bir eylemde bulunma korkusunun ve dolayısıyla vicdanın kişileştirilmiş halidir ve bu nedenle Aidos, yani Utanç ile birlikte anılır [ΗΣΙΟΔΟΣ,Theog. 223].
Nemesis [ΝΕΜΕΣΙΣ] en yaygın olarak Gece'nin [Nyx] kızı olarak tanımlansa da, bazıları ona Erebos'un veya Okeanos'un kızı der [Tzetzes, Ad Lycophronem 88 - ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ, 1.33.5]. Nemesis, hayatın kanatlı dengeleyicisi, kara yüzlü tanrıça, adaletin kızı, ölümlülerin uçarı saygısızlıklarını engeller [ΜΕΣΟΜΗΔΗΣ].
Adı dağıtan veya dağıtır anlamına gelen Nemesis, Tanrıça Tykhe'nin [Tyche-Talih] aşırı iyiliklerini kontrol eden biri olarak, intikamcı veya cezalandırıcı bir tanrısallık olarak görülüyordu. Mutluluk ve mutsuzluk onun tarafından ölçülüyordu, mutluluğun çok sık veya çok aşırı olmamasına dikkat ediliyordu. Eğer bu olursa, Nemesis kayıplara ve acıya yol açabiliyordu. Kelime olarak Nemesis'in subjektif değil objektif bir değeri vardır. Onu kullanan makamı ifade eder. Mecazi anlamda Nemesis derken ilahi yargı kastedilir. Nemesis bazen Ichnaeos, bazen Adrasteia veya Rhamnusia olarak da tanımlanır.
Büyük İskender'in Pagos Dağı'nda [İzmir Kadifekale] avlandığı ve av bittikten sonra Nemesislerin kutsal alanına geldiği, orada kutsal alanın önünde suyun üzerinde büyüyen bir pınar ve bir çınar ağacı gördüğü söylenir. Çınar ağacının altında uyurken Nemesislerin gelip kendisine orada bir şehir kurmasını ve İzmirlileri eski şehirden buraya taşımasını emrettikleri söylenir. Anadolu'daki Aiolia'daki [Aeolia] İzmir [Smyrna] halkı bir yerine iki Nemesis'e inanır ve annelerinin Nyx [Gece] olduğunu söylerler [ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ, Description of Greece 7.5.2.3].
Herodot ve Pindar gibi daha sonraki yazarlarda Nemesis bir tür ölümcül tanrısallıktır, çünkü insan işlerini, bozulduğu her yerde doğru oranları veya dengeyi yeniden sağlayacak şekilde yönlendirir; mutluluğu ve mutsuzluğu ölçer ve çok fazla veya çok sık talih armağanlarıyla kutsanmış olan kişi, alçakgönüllü olabilmesi ve insan mutluluğunun güvenli bir şekilde ilerleyemeyeceği sınırların olduğunu hissedebilmesi için kayıplar ve acılarla karşılaşır. Bu kavram, tanrıların aşırı insan mutluluğunu kıskandıkları inancından doğmuştur [Herod.i.34,III - ΠΙΝΔΑΡΟΣ Ol. VIII].
Roma mitolojisinde Pax [Barış]-Nemesis olarak tapınılmıştır. Romalılar zaman zaman Nemesis'e Invidia adını vermişler ve onu sadece kibirli övünmelerin uyandırdığı kıskanç öfkenin tanrıçası olarak değil, aynı zamanda genel olarak kıskançlığın tanrıçası olarak da tanımlamışlardır.
Nemesis [ΝΕΜΕΣΙΣ] en yaygın olarak Gece'nin [Nyx] kızı olarak tanımlansa da, bazıları ona Erebos'un veya Okeanos'un kızı der [Tzetzes, Ad Lycophronem 88 - ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ, 1.33.5]. Nemesis, hayatın kanatlı dengeleyicisi, kara yüzlü tanrıça, adaletin kızı, ölümlülerin uçarı saygısızlıklarını engeller [ΜΕΣΟΜΗΔΗΣ].
Adı dağıtan veya dağıtır anlamına gelen Nemesis, Tanrıça Tykhe'nin [Tyche-Talih] aşırı iyiliklerini kontrol eden biri olarak, intikamcı veya cezalandırıcı bir tanrısallık olarak görülüyordu. Mutluluk ve mutsuzluk onun tarafından ölçülüyordu, mutluluğun çok sık veya çok aşırı olmamasına dikkat ediliyordu. Eğer bu olursa, Nemesis kayıplara ve acıya yol açabiliyordu. Kelime olarak Nemesis'in subjektif değil objektif bir değeri vardır. Onu kullanan makamı ifade eder. Mecazi anlamda Nemesis derken ilahi yargı kastedilir. Nemesis bazen Ichnaeos, bazen Adrasteia veya Rhamnusia olarak da tanımlanır.
Büyük İskender'in Pagos Dağı'nda [İzmir Kadifekale] avlandığı ve av bittikten sonra Nemesislerin kutsal alanına geldiği, orada kutsal alanın önünde suyun üzerinde büyüyen bir pınar ve bir çınar ağacı gördüğü söylenir. Çınar ağacının altında uyurken Nemesislerin gelip kendisine orada bir şehir kurmasını ve İzmirlileri eski şehirden buraya taşımasını emrettikleri söylenir. Anadolu'daki Aiolia'daki [Aeolia] İzmir [Smyrna] halkı bir yerine iki Nemesis'e inanır ve annelerinin Nyx [Gece] olduğunu söylerler [ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ, Description of Greece 7.5.2.3].
Herodot ve Pindar gibi daha sonraki yazarlarda Nemesis bir tür ölümcül tanrısallıktır, çünkü insan işlerini, bozulduğu her yerde doğru oranları veya dengeyi yeniden sağlayacak şekilde yönlendirir; mutluluğu ve mutsuzluğu ölçer ve çok fazla veya çok sık talih armağanlarıyla kutsanmış olan kişi, alçakgönüllü olabilmesi ve insan mutluluğunun güvenli bir şekilde ilerleyemeyeceği sınırların olduğunu hissedebilmesi için kayıplar ve acılarla karşılaşır. Bu kavram, tanrıların aşırı insan mutluluğunu kıskandıkları inancından doğmuştur [Herod.i.34,III - ΠΙΝΔΑΡΟΣ Ol. VIII].
Roma mitolojisinde Pax [Barış]-Nemesis olarak tapınılmıştır. Romalılar zaman zaman Nemesis'e Invidia adını vermişler ve onu sadece kibirli övünmelerin uyandırdığı kıskanç öfkenin tanrıçası olarak değil, aynı zamanda genel olarak kıskançlığın tanrıçası olarak da tanımlamışlardır.